евоцира (св. и несв.)
Тоа е универзумот на Кафка, но евоциран според Волтер...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Хаику е јапонска поема што се состои од 17 слогови - или минипоема ако сакате - и кога човек ќе ја прочита или слушне обично тоа во него евоцира некакви чувства како на пример кога помирисал роза, или видел некаква птица на небото.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Компјутерските графики денес имаат толку висок степен на реалност така што јасните слики го евоцираат терминот виртуелна реалност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На малското радио (тогаш беше само едно) ќе настапеше некој првоборец кој што евоцираше спомени од НОБ и Социјалистичката револуција.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Александар разбра во целост и донесе репортажа што го покажуваше среќниот живот во ветеранската населба, каде поранешните ветерани се собираат пред уредно искосените тревници на нивните куќи, за пријателски да разговараат и да евоцираат спомени од времето кога беа во активна служба на гардата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
